Filmy pocałunek, socjalizm

Jest sierpień roku 1980. W stoczni Gdańskiej rozpoczyna się strajk. Jednym z jego organizatorów jest Maciek Tomczyk syn Mateusza Birkuta. Władze radiokomitetu wysyłają na Wybrzeże redaktora Winkla, aby zebrał materiały na temat Tomczyka. Mają one posłużyć do spreparowania reportażu oczerniającego przywódców strajku. Winkel wnika w środowisko opozycji. Poznaje prawdę o życiu Tomczyka, spotyka ludzi, nie boją się głośno mówić o zbrodniach władzy ludowej. Zaczyna rozumieć, że w Polsce rzeczywiście można coś zmienić. Ale czy starczy mu odwagi, by przejść na stronę barykady?

Nowe spojrzenie na Hollywood lat 30. XX wieku oczami zjadliwego krytyka społecznego i uzależnionego od alkoholu scenarzysty Hermana J. Mankiewicza, który ściga się z czasem, aby ukończyć scenariusz Obywatela Kane’a dla Orsona Wellesa.

Karierowicz z Pułtuska marzy tylko o jednym – o władzy. Pewnego dnia dostaje nominację na „eksponowane stanowisko” w stolicy. Ma być gospodarzem domu w jednym z bloków na Ursynowie. Mieszkańców zniechęca do siebie już podczas przeprowadzki, która obfituje w niespodzianki i konflikty. Okazuje się, że operator dźwigu Zbigniew Kotek i lekarz Zygmunt Kołek otrzymali przydział na to samo mieszkanie. Jedynym wyjściem jest przedzielenie lokalu na pół. Ubecy mają założyć podsłuch u opozycjonisty prof. Dąb-Rozwadowskiego, ale pluskwa trafia do innego lokatora. Tajniacy podsłuchują nauczycielkę flirtującą z zapalonym myśliwym, docentem Furmanem. Ten opowiada jej o wyczynach na polowaniu. Nic dziwnego, że UB uznaje profesora za groźnego terrorystę. Najbardziej niezadowolonym z przydziału M jest weteran praskich podwórek, wielbiciel wódki i gołębi, Józef Balcerek. Robi wszystko, by pozostać wśród kumpli. Ale i jego opór zostaje złamany przez władzę. Gospodarz domu z finezją zatruwa życie lokatorom. Wydaje zarządzenia, orzeka w kwestiach spornych, nie waha się inwigilować życia sąsiadów. W końcu mieszkańcy tworzą tajną opozycję i zaczynają bojkotować rządy Anioła.

Film opowiada o dojrzewaniu wrażliwego chłopca. Jest jednym z ważniejszych debiutów w powojennym kinie polskim. Stanowi ciąg luźno powiązanych epizodów i ukazuje, jak na pozór mało ważne momenty życia kształtują charakter człowieka. Jest buntem przeciwko tłamszeniu indywidualności przez totalitarny system polityczny i służące uniformizacji metody wychowawcze.

Główną bohaterką filmu jest Irlandka Mary Lavelle’a, która przybywa do Hiszpanii, by uczyć języka angielskiego córki doktora Vicente’a Areavaga. W malowniczych krajobrazach Półwyspu Iberyjskiego poznaje nową fascynującą kulturę i obyczaje. Jednocześnie jest świadkiem rozpoczynającej się wojny domowej w Hiszpanii. W tych okolicznościach zakochuje się w żonatym synu swojego chlebodawcy.

Jest rok 1975. Göran i jego przyjaciele decydują się na eksperyment - postanawiają żyć razem pod jednym dachem. Dni upływają im na medytacji, rozmowach, piciu wina i uprawianiu wolnej miłości. Pewnego dnia do komuny przybywa siostra Görana. Zmęczona swoim małżeństwem, chce ułożyć sobie życie od nowa. Jednak życie w komunie, ze swobodnym stosunkiem do seksu, palenia trawki, jest bardzo różne od tego, do jakiego przywykła. Jej niespodziewane pojawienie się, powoduje zamęt wśród mieszkańców wspólnoty, odsłaniając ich skrywane dotąd fantazje i pragnienia.

Akcja filmu toczy się we Włoszech. Poznajemy historię dwóch osób. Pierwszy z nich jest synem wieśniaka (Gerard Depardieu), drugi właściciela ziemskiego (Robert De Niro). Fabuła filmu skupia się na powstawaniu faszyzmu, reakcji wieśniaków popierających komunizm, oraz na tym, jak te zmiany wpływają na przeznaczenie tych dwóch mężczyzn.

Powszechnie szanowany prawnik Walter Bridge jest głową statecznej rodziny. Jego konserwatywne poglądy nadają ton życiu pozostałych domowników. Żona Waltera India nauczyła się podporządkowywać woli męża, jednak w głębi duszy tęskni za partnerskim układem i ciepłem miłości. Dorastające dzieci państwa Bridge zaczynają kwestionować surowe zasady ojca. Rodziną wstrząsają coraz silniejsze konflikty. Walter Bridge musi zweryfikować swoje podejście do życia, jeśli nie chce dopuścić do rozpadu rodziny.

21-letni Paul (Jean-Pierre Léaud) poszukuje pracy i wypowiada się przeciwko wojnie w Wietnamie. Jest zakochany w Madeleine (Chantal Goya), młodej piosenkarce, która jest bardziej zainteresowana swoim sukcesem w tej dziedzinie, niż sentymentem do jej adoratora. Paul w końcu znalazł pracę w instytucie badawczym, gdzie jest odpowiedzialny za badania społeczne. Mieszka teraz tymczasowo z dwoma koleżankami.