Filmy dziecko, hiszpania

Powróciwszy do Irlandii w 1939 roku, z piętnem socjalisty po udziale w wojnie domowej w Hiszpanii przeciwko Republikanom, William Franklin podejmuje pracę w zakładzie poprawczym dla chłopców w St. Jude. W szkole prowadzonej przez zakonników, jako jedyny świecki nauczyciel. Z miejsca wchodzi w konflikt z bratem Johnem, dla którego wszyscy wychowankowie są degeneratami, do których należy się zwracać tylko przez numer, jaki każdy z nich ma nadany.

Amerykańska rodzina przeprowadza się do opuszczonej od 40 lat posiadłości w Hiszpanii. Wkrótce jej członkowie zaczynają zachowywać się bardzo dziwnie, co doprowadza do rozpadu więzi między nimi. Córka, Regina (Anna Paquin) wie, że wpływa na to atmosfera nowego domu. I coś (albo ktoś), co również zamieszkuje ich dom... Dlatego postanawia działać i wraz ze swoim chłopakiem, Carlosem (Fele Martinez) rozpoczyna śledztwo. Wkrótce odnajdują człowieka o nazwisku Villalobbos (Reixach). Jest on architektem, który zaprojektował i wybudował ich dom według instrukcji pewnej bardzo dziwnej grupy ludzi.... W rodzinie Reginy destrukcja postępuje: choroba ojca (Iain Glen) pogłębia się, matka (Lena Olin) zachowuje się tak, jak gdyby wszystko wokół niej było niewidzialne, zabawki małego Paula nagle zaczynają znikać, a Regina odbiera złowieszczy telefon...

Reżyser siedmiokrotnie nominowanej do Nagrody Akademii, Elizabeth oraz zdobywczyni statuetki Oscara i Złotego Globu w roku 2008 Cate Blanchett przedstawiają kontynuację losów Elżbiety I, królowej Anglii. Oto historia krucjaty samotnej kobiety, która zrobi wszystko, by zapanować nie tylko nad miłością, ale i własnym imperium, a nade wszystko aby umocnić wizerunek własnej osoby, jako wielbionego wzoru dla całego świata zachodniego. W filmie występują także: zdobywca Nagrody Akademii, Geoffrey Rush i Clive Owen w roli Sir Waltera Raleigh, odważnego podróżnika, który stanowi całkowicie nowe wyzwanie dla uczuć Elżbiety. Utkana z pasji, dramatu i zdrady, Elizabeth: Złoty wiek, to epicka opowieść, w której nie zabraknie zapierających dech w piersiach krajobrazów, oszałamiających kostiumów i prześwietnych kreacji aktorskich.

Ostatni dzień wojny. Poranek pierwszego dnia pokoju. Pokazać tej szczególnej nocy losy młodego człowieka uwikłanego w okupacyjną przeszłość, zmęczonego bohaterstwem, przeczuwającego inne, lepsze życie. Cóż to za piękny temat do filmu. Tej szczególnej nocy spotyka się przeszłość z przyszłością - i zasiada do jednego stołu. Przy akompaniamencie tang i fokstrotów bohater filmu, Maciek Chełmicki, szuka odpowiedzi, jak żyć dalej - jak zrzucić dławiący bagaż przeszłości, rozwiązuje odwieczny dylemat żołnierza. Słuchać czy myśleć. A jednak Maciek zabije...

101 to kod pocztowy Reykjaviku, gdzie jest wiele barów, kafejek i spelunek,w których toczy się nocne życie. Tam właśnie Hlynur spędza swoje ostatnie dni i podrywa dziewczyny, jeśli akurat nie awanturuje się w mieszkaniu swojej matki i nie czeka na darmowe posiłki. Hlynur ma 25 lat i żadnego celu w życiu. Ale gdy pewnej zimy matka zaprasza na święta Lolę, swoją hiszpańską nauczycielkę flamenco (w tej roli Victoria Abril), wszystko się zmienia. Żyjąc z zasiłku, bezpieczny w domu swojej matki, Hlynur nigdy nie czuł pragnienia wyjścia poza granice tego mikrokosmosu, któremu na imię 101 Reykjavik. Zdecydowany za wszelką cenę opierać się dorosłości, szybko odkrywa, że życie ma wobec niego własne plany.

Greckie przysłowie mówi, że jedynie kobiety, które skąpały oczy we łzach, widzą jasno. Przysłowie to nie spełnia się jednak w przypadku Manueli. Tej nocy, gdy jej syn Esteban ginie przejechany przez samochód Manuela płacze tak długo, aż zabraknie jej łez. A mimo to, wcale nie widzi jasno; teraźniejszość i przyszłość giną w jednakowych ciemnościach. Czekając w szpitalu, czyta ostatnie linijki jakie jej syn zapisał w notesie, z którym nigdy się nie rozstawał. "Dziś rano przeszukałem pokój mojej matki i znalazłem plik zdjęć. Wszystkim brakowało połowy. Był na nich, jak sądzę, mój ojciec. Mam wrażenie, że w moim życiu brakuje tego samego kawałka. Chcę poznać mojego ojca, nie ważne kim jest i jak zachował się wobec mamy. Nikt nie może odebrać mi tego prawa..." Manuela nigdy mu nie powiedziała kim był. "Twój ojciec umarł na długo przed twoim narodzeniem" - to wszystko, co zdążył od niej usłyszeć. Przez pamięć dla swego syna Manuela opuszcza Madryt i jedzie do Barcelony odnaleźć jego ojca. Chce mu powiedzieć, że ostatnie słowa, jakie zapisał jego syn skierował właśnie do niego, chociaż wcale go nie znał. Ale najpierw musi powiedzieć ojcu, że gdy ona od niego odeszła 18 lat temu, była w ciąży, i że mieli syna, i że syn ten właśnie umarł. Musi powiedzieć mu też, że dała dziecku imię Esteban, to samo, które on, ojciec, nosił zanim przyjął imię Lola. Lola, la Pionera. Manuela jedzie do Barcelony w poszukiwaniu Loli, ojca swego syna. Poszukiwania mężczyzny o takim imieniu nie mogą okazać się łatwe. I rzeczywiście nie są.

Wypalony reżyser filmowy, nie ma już weny aby nakręcić kolejny film. Ucieka w świat fantazji przed przytłaczającym go otoczeniem.

Rzym, I wiek n.e.. Dwóch studentów przyjaciół, Encolpio i Ascilto, spierają się o to do kogo należy chłopiec, Gitone. Chłopiec, mając możliwość wyboru z kim idzie, wybiera Ascilta. Tylko nagłe trzęsienie ziemi ratuje Encolpio od popełnienia samobójstwa...

Rok 2001. Ludzie bez pracy w portowym mieście Vigo. Sześciu mężczyzn pracowało w stoczni, która została zamknięta. Spędzają czas w La Naval, barze otwartym przez jednego z nich. Rico oprócz baru opiekuje się 15-letnią córką, Reiną. Dla niej stał się strażnikiem i moralizatorem. Lino ciągle wypełniania wnioski o zatrudnienie. Amador popadł w alkoholizm i mówi o powrocie swojej żony. José jest żonaty z Aną, która pracuje w fabryce konserw i opon. Santa, sumienie grupy, czasem fantazjuje o Australii. Prawdę mówiąc, wszyscy są połączeni jak syjamskie bliźnięta...

Slacker to obserwacja jednego dnia z życia mieszkańców Austin w Teksasie. Na fabułę składają się konwersacje, w których poznajemy aspiracje, rozterki i problemy bohaterów, typowych przedstawicieli generacji X.