Filmy pociąg, żywność

Niewielka ziemska posiadłość gdzieś na Nizinie Padańskiej, stary zagracony dom, a w nim niezwykła rodzina: ślepa matka i jej czworo dzieci - córka (Giulia) oraz trzech synów, z których jeden (Leone) jest upośledzony umysłowo, drugi (Alessandro) cierpi na epilepsję i tylko najstarszy (Augusto) jest dostatecznie normalny i przedsiębiorczy, żeby utrzymać całą rodzinę, prowadząc interesy w pobliskim miasteczku. Pod pozorami normalnego rodzinnego życia (rytuał wspólnych posiłków poprzedzonych modlitwą, wyprawy na cmentarz, gdzie znajduje się grób ojca) kłębią się wrogie instynkty, podłość i nienawiść, wybuchając od czasu do czasu gwałtownymi scenami. Ich prawdziwy sens nie dochodzi tylko do świadomości matki, potulnej bardziej z głupoty, niż dobroci. W głowie Alessandra rodzi się zbrodniczy plan "uzdrowienia" rodziny przez wyeliminowanie tych jej członków, którzy są jedynie ciężarem.

W tym filmie tytuł brzmi niewinnie. W rzeczywistości to obraz porządnych, zdawałoby się, młodych małżeństw z niewielkiego miasteczka. Ich życie to na pozór sielanka - wspólne spotkania, place zabaw, pływanie z dziećmi. Idealne dzieci, idealni rodzice. Dzieci mają w przyszłości osiągać szczyty kariery, a znudzeni małomiasteczkowym życiem i nieustanną grą pozorów rodzice poszukują ucieczki i zapomnienia w ukradkowych romansach i internetowej pornografii.

Po przeprowadzce rodziny z Berlina do Polski młody chłopak zaprzyjaźnia się ze swoim rówieśnikiem zza płotu, nie wiedząc, że ten jest żydowskim więźniem.

Maurice i Ian to dwaj starzejący się aktorzy. Niegdyś wielkie postacie londyńskich teatrów i kina, dzisiaj pozostały im tylko wspomnienia i czekanie na śmierć. Chociaż starają się do tego podejść z dystansem, rutyna wdarła się już do ich życia. Przerywa ją pojawienie się młodej siostrzenicy Iana, Jessie. Zamknięta i opryskliwa z początku dziewczyna wywraca ich życie do góry nogami.

Zima 1942 roku. W jednym z północno-zachodnich obwodów Rosji, okupowanym przez faszystów, działa oddział partyzancki lejtnanta Iwana Łokotkowa, w przeszłości wiejskiego milicjanta. Oddział nie ma co jeść, więc dowódca podejmuje decyzję zdobycia niemieckiego eszelonu z żywnością na mocno strzeżonej stacji węzłowej. Przeprowadzić operację ma Łazariew, który wcześniej kolaborował z Niemcami i którego znają z widzenia. Lecz czy można mu zaufać?

Rok 1955, Missisipi. Emmett Till, czternastoletni czarnoskóry chłopiec spędza wakacje u kuzynów z Południa. Nieświadomy skali napięć na tle rasowym, pozwala sobie na drobny żart w kierunku białej kobiety, którego tragicznym finałem staje się jego brutalne morderstwo. Matka Emmetta, Mamie Till, podejmuje heroiczną walkę o sprawiedliwość i przekuwa druzgocącą żałobę w działanie. Prawdziwa historia, która stała się symbolem oporu Afroamerykanów wobec walki z rasizmem.

Sam Dent w Kanadzie. Szkolny autobus wpada w poślizg i stacza się z nasypu do rzeki. Ginie czternastu uczniów. Adwokat Mitchell namawia rodziców ofiar, by wystąpili o odszkodowanie. Dotknięci nieszczęściem mieszkańcy miasteczka początkowo idą za radą prawnika.

Josey Aimes (Charlize Theron) chciała mieć tylko stałą i pewną pracę pozwalającą na codzienne utrzymanie siebie i dwójki dzieci. Za namową swojej koleżanki Glorii (Frances McDormand) podejmuje pracę w kopalni żelaza w Minnesocie. Josey jest przygotowana na ciężką, ale dobrze płatną pracę, ale to, co spotyka ją w kopalni przechodzi jej najśmielsze oczekiwania. Prześladowana i molestowana przez stanowiących zdecydowaną większość w tej branży mężczyzn, postanawia walczyć o swoje prawa. Jej działania spotykają się jednak ze sprzeciwem lokalnego społeczeństwa.

Pewnego dnia 12-letni Chris dowiaduje się, że jego ukochana mama zarabia na życie pracując jako striptizerka. Postanawia zdobyć pieniądze, aby mogła zostawić tą pracę. Udaje się po pomoc do ojca, weterana z Wietnamu, ale tutaj spotyka go wielkie rozczarowanie. Postanawia sam wziąć sprawy w swoje ręce. W wolnym czasie pracuje na łodzi rybackiej i pomaga rybakom. Jednak jak się okazuje, kapitan przewozi nie tylko ryby, ale również szmugluje narkotyki. Malec wpada na pewien podstępny plan...

Nominowany do Oscara kanadyjski film, wyreżyserowany przez urodzoną w Indiach reżyserkę Deepę Mehtę, porusza tematykę hinduskiej obyczajowości, a szczególnie życia wdów po śmierci mężów oraz aranżowanych małżeństw małych dziewczynek i starszych mężczyzn. Chociaż akcja filmu ulokowana została w 1938 roku, to właściwie do dzisiaj w Indiach takie śluby są normą. Co gorsza, gdy umiera małżonek, wdowa, niezależnie od wieku, zgodnie z zasadami religii i obyczajem winna spędzić resztę życia w aśramie dla wdów. W tej formie przytułku ma pokutować za swoje grzechy z poprzedniego życia, które – wg wierzeń – wpłynęły na śmierć męża.