Filmy portret

Viridiana (Silvia Pinal) jest młodą zakonnicą mieszkającą w klasztorze, jeszcze czekającą na złożenie ślubów. Na niedługo przed tym wydarzeniem zostaje zaproszona do siebie przez długo niewidzianego wuja (Fernando Rey), który opłacał dotychczas jej pobyt w klasztorze. Namówiona przez siostrę zakonną, postanawia po raz ostatni przed ślubami spotkać się ze światem "zewnętrznym" i odwiedzić mężczyznę. Po kilkudniowym pobycie jednak, okaże się, że pobożna dziewczyna żyjąca w wyimaginowanym, idealistycznym świecie wiary chrześcijańskiej, będzie musiała przedefiniować swój światopogląd.

Rodzina koniecznie chce zmusić do ożenku porucznika Niko, lecz ten zakochuje się w pięknej baronowej. Do wybranej mu przez rodzinę narzeczonej jedzie więc w przebraniu swego ordynansa. Ten zaś udaje porucznika. Okazuje się, że narzeczoną jest właśnie baronowa. Ona tymczasem też się przebrała za swoją pokojówkę, ta zaś za swoją panią.

Młoda kobieta (Britt Nichols) odwiedza swoją śmiertelnie chorą babcię w rodzinnej posiadłości. Na łożu śmierci, stara kobieta wyjawia wnuczce, że ich rodzina jest przeklęta: wszyscy są wampirami. Młoda kobieta postanawia przenieść się do posiadłości z wujem i kuzynem, a wkrótce odczuwa na samej sobie skutki klątwy.

Troje nastolatków musi zdjąć klątwę ciążącą na duchach zamku Ambrose.

Krótkometrażówka Tomka Bagińskiego ukazuje burzliwą historię państwa polskiego.

Niemiecka szlachcianka zawiera pozbawione miłości małżeństwo z tępym, niestabilnym spadkobiercą rosyjskiego tronu, po czym knuje plany odsunięcia go od władzy.

Magiczna opowieść o szczęśliwym małżeństwie Cindy i Jima Greenów (Jennifer Garner i Joel Edgerton), którzy nie mogą doczekać się założenia rodziny. Spisują marzenia o tym jakie będzie ich dziecko i licząc na dobrą wróżbę, wkładają je do pudełka, po czym zakopują w ogródku. Gdy młody Timothy (CJ Adams) pojawia się u ich drzwi w pewien burzowy wieczór, Cindy i Jim przekonają się, że czasem to, co nieoczekiwane, przynosi najwięcej szczęścia.

Po 20 latach od nakręcenia kultowej Baraki Ron Fricke powraca na ekrany kin fenomenalnym obrazem Samsara. To poetycki film bez słów, zapierająca dech podróż przez 25 krajów i kultur z porywającą muzyką, nominowanej do Oscara za oprawę muzyczną do Gladiatora, Lisy Gerrard z Dead Can Dance w tle. Film kręcono przez 5 lat, wyłącznie na taśmie 70 mm, co wpłynęło na jego wyjątkową wartość estetyczną. Sam tytuł wywodzi się z sanskryckiego określenia nieustannego przepływu i powtarzającego się cyklu narodzin, życia, śmierci i odrodzenia. Samsara zabiera nas w miejsca piękne i dotąd nieznane, pokazując przy tym potęgę natury, wpływ cywilizacji na przyrodę i życie człowieka, diametralnie odmienne życie ludzi w różnych zakątkach świata i skłania do refleksji nad kierunkiem, w którym podąża współczesna cywilizacja. PRZYGOTUJ SIĘ NA NIESPOTYKANĄ UCZTĘ DLA ZMYSŁÓW.

Historia nastoletniej Ewy, której dotychczasowe, zdawałoby się normalne życie, ulega zmianie pod wpływem pewnego zdarzenia z przeszłości i jego późniejszych konsekwencji. Ewa próbuje uporządkować swoje życie, ułożyć relacje z ojcem, z chłopakiem. W międzyczasie jej przyjaciółka maluje Ewie portret.

Alfa, jej mąż Romeo, Opel Rekord, Wartburg, Zastawa - koledzy ze studiów medycznych - po 10 latach od ich ukończenia spotykają się na zjeździe absolwentów. Brakuje jednego z nich, wiejskiego lekarza, który przysyła depeszę zapraszającą do złożenia mu wizyty. Kiedy bohaterowie podejmują decyzję o podróży, okazuje się, że żaden pociąg w tamtym kierunku już nie odjeżdża, wsiadają więc do wagonu towarowego. Tam rozegra się swoista psychodrama - podsumowanie ich dotychczasowego życia. Rano okaże się, że wagon był przetaczany po torach, ale naprawdę - tkwi w tym samym miejscu. Przetrzymany przez cenzurę na półce przez 18 lat film zyskał dograny przez Skolimowskiego w 1981 roku prolog.