Fantasy 1972

Alicja podążając za białym królikiem, wpada do dziury która prowadzi do Krainy Czarów. Tam rozpoczyna wędrówkę po niezwykłym, ciekawym i czasem bardzo dziwacznym świecie. Spotyka zarówno przyjazne jak i wrogie postacie, by ostatecznie skonfrontować się z gniewną i surową Królową Kier.

Pisarka Cathryn i jej mąż Hugh, wyjeżdżają do swojego domku letniskowego. Kobieta chce tam pisać swoją książkę. Zaczynają ją jednak nachodzić wizje z przeszłości. Ciągle widzi swojego byłego kochanka, który zginął trzy lata wcześniej w katastrofie lotniczej. Kiedy do ich domku zawitają goście - jej drugi kochanek z córką, sprawy zaczną się komplikować jeszcze bardziej.

Młoda para na europejskich wakacjach zapoznaje się z pewną hrabiną i jej garbatym sługą. Nowo poznana para zamieszkuje osobliwe zamczysko gdzie zatrzymują się młodzi. Na zamku ku ich zdziwieniu odprawiane są m.in. czarne msze połączone z seksualnymi ekscesami.

Opowieść o tym, jak Baba Jaga ukradła Jewdokii dwie małe córeczki: Maszeńkę i Daszeńkę i zmieniła je w łanie. Lecz u odważnej Jewdokii znalazło się wielu pomocników: Słońce, Miesiąc, Wiatr, Złote Rogi i sama Ziemia. Bajkowy jeleń Złote Rogi daje jej czarodziejski pierścień, który pomoże w dalekiej i niebezpiecznej drodze...

Dogu, władca Wandali, zabija żonę Atylli i porywa jego synka. Bojąc się o życie syna, władca Hunów wysyła swojego najlepszego wojownika Tarkana, by odzyskał dziecko. Tarkan wraz z przyjacielem Kulke i grupą akrobatów, wymyślają śmiały plan odbicia malca z fortecy Dogu. Niestety, Dogu ma na swoich usługach nie tylko setki wojowników, ale i czarownicę Goshę.

W dziewiętnastym wieku w Anglii, grupa mieszczuchów zabiła hrabiego Mitterhausa, który porywał dzieci z prowincjonalnego miasteczka. Hrabia był wampirem i w czasie swojej zagłady przeklinał całe miasto, obiecując, że ich krew odrodzi go do życia. I oto, po piętnastu latach po tych wydarzeniach, w mieście wybuchła epidemia nieznanej choroby, a niebawem trafił tutaj cyrk z dziwnymi przedstawieniami, w których czarna pantera przekształcała się w sympatycznego Cygana, a dwie latające myszki w parę akrobatów-bliźniaków. Wkrótce zaczęto odnotowywać tajemnicze śmierci…

W pierwszej scenie "Wewnętrznej blizny" lekko przerażona Nico pyta swojego towarzysza: Dokąd mnie zabierasz? Wkrótce oboje ruszają w malowniczą podróż do świata przepełnionego symboliką rodem z Biblii i starożytnych mitów. Realizowany między innymi w Dolinie Śmierci i na Islandii film zachwyca wizualnym pięknem. Wedle słów samej Nico enigmatyczna fabuła to w rzeczywistości poemat o kruchości życia.

Profesor ornitologii mieszkający w zacisznej willi położonej w dużym parku, przeprowadza badania nad wybranymi gatunkami ptaków. W trakcie kolejnego spaceru po parku, pod drzewem znajduje stare taśmy magnetofonowe. Zaintrygowany tym odkryciem oczyszcza je i zaczyna przesłuchiwać. Na taśmach są zapisane psychoanalityczne sesje.

Jest to znakomity przykład szydzenia z mediów i propagowanych przez nie wartości moralnych. Scenariusz oparty jest na książce doktora Davida Reubena pod tym samym tytułem i w samym filmie Allen udziela zabawnych odpowiedzi na pytania postawione przez dobrego doktora. W szeregu nowelek filmowych budujących cały film występuje plejada gwiazd a wśród nich obok niepowtarzalnego Woody'iego Allena możemy podziwiać Johna Carradine'a, Burta Reynoldsa czy Tony'ego Randalla.

Dawno, dawno temu był drwal, jego żona i ich siedmiu chłopców. Żyli w biedzie i zostali zmuszeni do ciężkiej pracy na zamku, w którym Rosemonde, mała księżniczka, jest kochana przez swoich rodziców, którzy nie wiedzą już, co jej dać. Cierpi na samotność. Ich ostatni dar, niebieski motyl, unosi wiatr. Pomimo wszystkich badań króla, pozostaje on nie do wyśledzenia. Ląduje u Tomcia, do ostatniego urodzonego drwala. Chłopiec przyniesie go osobiście małej księżniczce. Cieszy się, że w końcu znajduje towarzysza, każe mu obiecać, że znów go zobaczy, ale nadchodzi głód. Drwal nie jest już w stanie zaspokoić potrzeb rodziny, więc traci dzieci w lesie. Tomcio, który słyszał, jak rodzice przygotowują się na stratę, podnosi białe kamyki i rozrzuca je na ścieżce. Żeby dzieci mogły iść do domu. Drwal próbuje ponownie następnego dnia, a Tomcio zdążył tylko zabrać okruchy chleba...